| دسته بندی | حسابداری |
| بازدید ها | 6 |
| فرمت فایل | doc |
| حجم فایل | 296 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 16 |
ترجمه مقاله حسابرسی بر مبنای خطر در 7 صفحه و ترجمه 9 صفحه ای با فرمت word
opponents in a chess match, each seeing the playing field (in this case, the business) from his or her particular point of view.
In a risk-based audit, the auditor sits on the same side of the desk as the client. Now the client has a partner, an ally, since both are viewing the business from the same perspective.
The Limitations of the Traditional Approach
Now, let’s get specific about the business of construction. In a traditional audit, auditors typically make all of their audit decisions on the basis of materiality, which is a percentage (or a fraction of a percentage) of a contractor’s volume. The internal controls established by the contractor are not extensively evaluated for audit-efficiency purposes because the focus is on verifying the numbers presented in the financial statements. In the end, the auditor verifies what the contractor already knows – the company made money on some jobs and lost some on others. Then, the contractor gets a bill and the process repeats itself again next year.
حسابرسی بر مبنای خطر
یک روش جدید که توسط توماس بایر گردآوری شده است .
حریفان در بازی شطرنج هر کسی زمین بازی (که در این مورد ، کار تجاری ) از نقطه نظر خاص خودش می بیند .
در حسابرسی بر مبنای خطر ، حسابرسان در همان طرف میز که مشتری می ایستد ، آن ها نیز می ایستند . اکنون مشتری یک نفر را با خود دارد چون دید آن ها به کار تجاری یکسان است .
محدودیت های روش قدیمی :
اکنون بیایید با هم موارد مخصوص مربوط به ساختار کار تجاری را بدست آوریم . در حسابرسی قدیمی ، حسابرسان واقعاً تمام تصمیمات حسابرسی شان را بر مبنای جنبه مادی اتخاذ می کردند ، که آن در صد (یا کسری از درصد ) کار پیمانکار می باشد . کنترل های داخلی که توسط پیمانکار صورت می گرفت برای اهداف حسابرسی که بیمار سودمند بودند به طور گسترده مورد ارزیابی قرار نمی گرفتند ، چون توجه فقط بر روی تغییر ارقام و اعدادی بود که در صورت حساب های مالی گزارش می شدند . و در پایان حسابرسی چیزی را که قبلا پیمانکار می دانست تغییر می داد که آن این بود که شرکت بر روی بعضی شغل سرمایه گذاری کند و همچنین بعضی از شغل ها را رها کند . پس پیمانکار یک صورت حساب و جریان کاری بدست می آورد که خودش را دوباره سال بعد تکرار می کرد .
